Venit ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Haeret in salebra. Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Suo genere perveniant ad extremum; Explanetur igitur. Quod equidem non reprehendo; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Si longus, levis dictata sunt.

• Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
• Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
• Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Quibusnam praeteritis? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Perge porro; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Quid iudicant sensus? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Utram tandem linguam nescio?

Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

• Quae sequuntur igitur?
• Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
• An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
• Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
• Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile persuadeam.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Satis est ad hoc responsum. Tria genera bonorum; Hoc tu nunc in illo probas. Dicimus aliquem hilare vivere; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quis istud possit, inquit, negare? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed haec nihil sane ad rem; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Ita prorsus, inquam; Quo tandem modo? Negare non possum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. A mene tu?

Cur haec eadem Democritus? Urgent tamen et nihil remittunt. Optime, inquam. Quo modo autem philosophus loquitur? Praeteritis, inquit, gaudeo. Etiam beatissimum? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Haec dicuntur inconstantissime.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Respondeat totidem verbis. Quod totum contra est.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?